GÖRME ENGELLİLER ÜNİVERSİTEDE NEYİ GÖREMİYOR?

Kurum İçi İletişimde Sessiz Bir Ayrımcılık:

Türkiye Üniversitelerinde Erişilebilirlik ve ulaşılabilirlik bir sorunRapor, yalnızca bir durum tespiti değil, aynı zamanda yükseköğretimde eşitlik ilkesinin hayata geçirilmesine yönelik somut ve uygulanabilir öneriler de sunuyor.

Görünmeyen sorunlar, görmezden gelinen hayatlar

Araştırmanın en çarpıcı bulgusu şu: Üniversitelerdeki iç iletişim sistemleri, hâlâ görme engelli bireylerin ihtiyaçlarını gözeten sistematik bir erişilebilirlik anlayışına sahip değil. Web siteleri, öğrenci portalları, e-posta sistemleri, duyuru panoları, fiziksel yönlendirme levhaları ve ders materyalleri… Hepsi çoğunlukla görsel temelli, erişilemez formatta hazırlanıyor. Bu durum, sadece derslere erişimi değil; öğrencilerin bilgi alma hakkını, karar süreçlerine katılımını ve kampüs yaşamına dahil olma olanaklarını da ciddi biçimde sınırlıyor.

Yani sorun yalnızca teknik değil; bu bir eşitlik, hak, adalet ve insan onuru meselesi.

Sistem var, erişim yok

Raporun değerlendirme bölümü, mevzuattaki ilerlemelere rağmen uygulamada ciddi boşluklar bulunduğuna dikkat çekiyor. 5378 sayılı Engelliler Hakkında Kanun, YÖK'ün erişilebilirlik yönergeleri, BM Engelli Hakları Sözleşmesi gibi önemli hukuki düzenlemelere rağmen, birçok üniversite hâlâ erişilebilir dijital sistemler, erişilebilir belge formatları ya da kampüs içi yönlendirmelerde yeterli adımı atmış değil.

Dahası, üniversite içinde görevli engelli öğrenci birimlerinin donanımı, yetkisi ve işlevselliği kurumdan kuruma büyük oranda değişiyor. Bazı birimler aktif destek sunarken, bazıları “göstermelik” düzeyde kalıyor.

Haberin tamamı için tıklayın:

Yüklenen dosyayı görüntülemek için tıklayınız.